Οι Μπουάτ ήταν μικρές σαν κουτιά και σέρβιραν φτηνά ποτά σε πολύ χαμηλή τιμή (στη Ρουλότα σέρβιραν και τραχανά), με χαμηλό φωτισμό, χαμηλά καθίσματα (πάγκοι ή σκαμνάκια, συχνά φλοκάτες και μαξιλάρια στο πάτωμα), χαμηλό παρείστικο ήχο χωρίς ενισχυτές. Στους τοίχους καλλιτεχνική εικονογράφηση. Η λιτότητα σε όλο της το μεγαλείο, με μεγάλο περίσσευμα διάθεσης για συνεύρεση και τραγούδι.
Μπουάτ βέβαια σήμαινε “Πλάκα“, κάτω από την Ακρόπολη. Γιατί εκεί, στη 10ετία του 60 είχαν απαξιωθεί τα παλιά σπίτια της περιοχής, δεν μπορούσαν και να γίνουν πολυκατοικίες λόγω της Ακρόπολης και της σχετικής απαγόρευσης. Εκείνη την εποχή ο κόσμος μετανάστευε μαζικά από τις μονοκατοικίες στις πολυκατοικίες. Φτηνά νοίκια λοιπόν στις μονοκατοικίες της περιοχής της Πλάκας, επιχειρήσεις χαμηλού κόστους, πελάτες φτωχαδάκια, φτηνές τιμές. Αυτό ήταν η Μπουάτ που στέγασε το Νέο Κύμα,ένα πραγματικό φυτώριο νέων καλλιτεχνών, και χώρος προβληματισμού και διαμόρφωσης δημοκρατικών συνειδήσεων, κυριολεκτικά εξωθεσμικό, ανθρώπινο, αυθεντικό.
Εκτός απ'το Τετράδιο άλλες μπουάτ της εποχής το Στέκι του Γιάννη (Πουλόπουλος) που σέρβιρε τραχανά, η Κιβωτός του Μίνου Αργυράκη (μετέπειτα Νεφέλες) όπου πρωτοτραγούδησε η Αρλέτα, οι Εσπερίδες του Γιάννη Αργύρη, η Ρουλότα (Χατζής, Σαββόπουλος, Χωματά), το Συμπόσιο, η Καρυάτις, η Απανεμιά,η Αυλαία, ο Σκορπιός.
Υπήρχαν βέβαια ποπ γκρουπάκια αλλά η τέχνη τους δεν ξεπερνούσε τα στενά όρια της χορευτικής μόδας. Λίγο πολύ μαϊμουδίζανε τους ξένους, ενώ η νεολαία ήθελε κάτι που να τις επιτρέψει να αισθανθεί μοντέρνα, χωρίς να χάσει την ψυχή της. Αυτό έψαχνε να βρει στις μπουάτ.
. Η μουσική από Θεοδωράκη και Χατζηδάκη προϋπέθετε μεγάλους ποιητές, μεγάλους ερμηνευτές και μεγάλους δεξιοτέχνες στο μπουζούκι. Αλλά μ’ έναν απλό και κάπως ερασιτεχνικό τρόπο που χαρακτηρίζει όλο το ρεπερτόριο των μπουατ. Το ήθελε η νεολαία αυτό, ήταν και η δικιά μας ανάγκη αυτή η απλότητα και η αμεσότητα.
Μπουάτ βέβαια σήμαινε “Πλάκα“, κάτω από την Ακρόπολη. Γιατί εκεί, στη 10ετία του 60 είχαν απαξιωθεί τα παλιά σπίτια της περιοχής, δεν μπορούσαν και να γίνουν πολυκατοικίες λόγω της Ακρόπολης και της σχετικής απαγόρευσης. Εκείνη την εποχή ο κόσμος μετανάστευε μαζικά από τις μονοκατοικίες στις πολυκατοικίες. Φτηνά νοίκια λοιπόν στις μονοκατοικίες της περιοχής της Πλάκας, επιχειρήσεις χαμηλού κόστους, πελάτες φτωχαδάκια, φτηνές τιμές. Αυτό ήταν η Μπουάτ που στέγασε το Νέο Κύμα,ένα πραγματικό φυτώριο νέων καλλιτεχνών, και χώρος προβληματισμού και διαμόρφωσης δημοκρατικών συνειδήσεων, κυριολεκτικά εξωθεσμικό, ανθρώπινο, αυθεντικό.
Εκτός απ'το Τετράδιο άλλες μπουάτ της εποχής το Στέκι του Γιάννη (Πουλόπουλος) που σέρβιρε τραχανά, η Κιβωτός του Μίνου Αργυράκη (μετέπειτα Νεφέλες) όπου πρωτοτραγούδησε η Αρλέτα, οι Εσπερίδες του Γιάννη Αργύρη, η Ρουλότα (Χατζής, Σαββόπουλος, Χωματά), το Συμπόσιο, η Καρυάτις, η Απανεμιά,η Αυλαία, ο Σκορπιός.
. Η μουσική από Θεοδωράκη και Χατζηδάκη προϋπέθετε μεγάλους ποιητές, μεγάλους ερμηνευτές και μεγάλους δεξιοτέχνες στο μπουζούκι. Αλλά μ’ έναν απλό και κάπως ερασιτεχνικό τρόπο που χαρακτηρίζει όλο το ρεπερτόριο των μπουατ. Το ήθελε η νεολαία αυτό, ήταν και η δικιά μας ανάγκη αυτή η απλότητα και η αμεσότητα.
